De studiekeuze van iemand wordt vaak beïnvloed door enige connectie die er is naar de omgeving. Zo ging dat ook bij Erica. Als vrienden, collega’s of een ver of nabij familielid te maken hebben gehad met de hulpverlening, roept dat op tot eigen interesse. Hoewel zij aanvankelijk kinderpsychiater had willen worden, werd het uiteindelijk de kinder- en jeugdpsychologie. Een interessant vak en bovendien volop in beweging

 

Haar ontwikkeling

Zij groeide op in Den Haag, volgde Montessori-onderwijs en was 17 ten tijde van het eindexamen gymnasium. Als kandidaatassistent kreeg ik de kans om al vóór het afstuderen enigszins bekend te raken in het universitaire milieu. Zo bleef zij plakken aan de UVA, na haar afstuderen. Een combinatie van meedoen aan onderzoek en onderwijs geven behoorde tot haar taken. Dit alles bij de kersvers opgerichte afdeling Orthopedagogiek. In die jaren maakte zij de opleiding tot gedragstherapeut af en volgde vele cursussen op het gebied van psychotherapie. Zij werd in die jaren vaak ingezet voor psychodiagnostisch onderzoek bij kinderen (vragen die beantwoord moesten worden betroffen soms de intelligentie, het sociaal-emotioneel functioneren, dan wel gedragsproblemen en de mogelijke samenhang hiertussen). Altijd weer een spannende puzzel om van de verzamelde gegevens te komen tot een coherent verhaal, waar ouders, kinderen en leerkrachten mee verder konden. Toch wilde zij zich verder ontwikkelen tot behandelaar van kinderen en dus gezinnen met problemen.

 

Tegenwoordig

Na heel wat jaren UVA en een kleine psychotherapiepraktijk daarnaast, maakte zij de overstap naar het IVP (Instituut voor Psychotrauma). Dat werd de start van een nieuwe focus: psychotrauma bij kinderen en jeugdigen. Waar en wanneer is het ontstaan en wat is er aan te doen? Uit die tijd stamt ook de interesse voor de EMDR, een behandelwijze die uitblonk in het terugbrengen van de schade, die opgelopen was.

 

In die periode ging zij ook parttime werken bij de Stichting bijzondere tandheelkunde in Amsterdam (SBT), specifiek gericht op de behandeling van angstige kinderen in de tandheelkundige praktijk. Naast algemene behandelstrategieën kwam de kennis van trauma daar zeker te pas. Nog wat later kreeg zij de kans een bijdrage als psycholoog te mogen leveren aan de specialistisch opleiding tot kindertandarts. Toen al werd haar duidelijk dat ‘1 + 1 = 3’ gold voor de combinatie van kindertandheelkunde en ontwikkelingspsychologie. De combinatie van beide vakgebieden komt ook duidelijk naar voren in het Uitblinkersproject. Wij hebben daar op termijn dan ook hoge verwachtingen van!